Ostatnią opcją na przetrwanie do sędziwego wieku chorując na stwardnienie rozsiane jest właściwe leczenie. Dlatego pomogą większej ilości pacjentów cierpiących na tą chorobę powstrzymać jej postępowanie.Gdy mamy podejrzenia, że jest coś nie tak
Choroby układu nerwowego to zazwyczaj bardzo poważna sprawa, której nie należy bagatelizować. jeżeli mamy jakikolwiek podejrzenie, że coś może być ni tak z naszym układem nerwowym to koniecznie powinniśmy się udać do specjalisty. Neurolog zbada nas i ewentualnie rozwieje wszelkie obawy.
Neurolodzy korzystają z różnych metod diagnostycznych, jedną z podstawowych jest wykonywanie przez pacjenta serii ruchów na stojąco i na leżąco. Sprawdza się tez przewodnictwo nerwowe oraz robi badania krwi oraz tomografię mózgu lub kręgosłupa w poszukiwaniu zapaleń i zmian mogących świadczyć o chorobie układu nerwowego.
Czy da się wyleczyć stwardnienie rozsiane?
Leczenie niektórych chorób nie jest tak skuteczne, jak byśmy tego chcieli. Wielu z nich nie da się w pełni uleczyć i musimy żyć z nimi na co dzień, a jedną z takich właśnie chorób jest stwardnienie rozsiane. Dzisiejsza medycyna nie zna jeszcze odpowiedniego lekarstwa, które pozwoliłoby nam się pozbyć tej choroby, ale istnieje wiele terapii, które pomogą nam ograniczyć jej zły wpływ na nasze życie.
Mimo, że stwardnienia rozsianego nie da się całkowicie wyleczyć, zawsze możemy w pewnej części sobie z nim poradzić, więc warto próbować różnych metod. Bardzo możliwe, że znajdzie się taka, która będzie dla nas idealna i pomoże nam cieszyć się życiem, nawet mimo choroby. Nigdy nie powinniśmy rezygnować z prób leczenia, ponieważ być może z czasem nasza kondycja znacznie się poprawi.
Choroba devica- czym jest?
Zespół devica to, tak samo jak stwardnienie rozsiane, choroba autoimmunologiczna, jednak atakuje głównie nerwy wzrokowe oraz rdzeń kręgowy. Choroba rozwija się około 40 roku życia, a nie tak jak Sm w wieku około 30 lat. Ponad 80% przypadków zachorowania na tą chorobę dotyka kobiety.
Zmiany powodowane przez tą chorobę obejmują paraliż mięśni nóg, rąk oraz zaburzenia w działaniu jelit, utratę czucia kończyn górnych i dolnych oraz zaburzenia widzenia (głównie ostrości) aż do ślepoty. Tak samo jak Sm ta choroba podlega leczeniu, jednak mimo wielu podobieństw wymaga odmiennego leczenia niż stwardnienie rozsiane. Dlatego właściwa diagnoza jest bardzo ważna.